Hoera voor mij! Ik ben vandaag jarig en mag 38 kaarsjes uitblazen! Zoals de titel van dit bericht al doet vermoeden wil ik je graag trakteren. Het is een gezonde traktatie waar je niet dik van wordt, hooguit is het een beetje verslavend maar aangezien je hier al bent ben je waarschijnlijk al een beetje verslaafd aan Zentangle. 

Onderaan dit bericht vind je de traktatie; het is een mini e-book met string ideeën voor Zendala's. Daarnaast wil ik je graag uitnodigen om je Zendala te showen tijdens een speciale editie van Zentangle Zondag op 4 september. Deze heb ik voor het gemak maar even Zendala Zondag gedoopt. Je vindt de Zendala Zondag op Facebook. 

Veel plezier met het tekenen van Zendala's en ik hoop je creatie te mogen bewonderen op 4 september!

Afgelopen januari zat ik aan mijn tekentafel, in alle rust, mijn Zenuari workshop voor te bereiden. Het leek me zo leuk om een tekening te maken met een nieuwe tangle erin. Een tangle is het niet geworden, maar het werd wel een heel veelzijdig fragment.

Hierboven zie je de tekening die we tijdens de les gemaakt hebben. We gebruikten de tangle Verve als een soort string en vulden de vakjes die we zo creërden op met nog meer Verve, Nayu en Cubine. Oh en het nieuwe fragment natuurlijk. 

In aanloop naar de les bladerde ik door heel veel reistijdschriften, inspirerende boeken (over architectuur bijvoorbeeld) en ik bekeek mijn oude tekeningen. Helaas kwam er niet de vonk waar ik op gehoopt had... Dus ik zat een beetje voor me uit te staren aan die tekentafel van me en begon doelloos wat lijntjes in een hokje achterop mijn tile te tekenen. Doedelen zogezegd... Lijntje hier, lijntje daar... En toen ineens stond dit fragment er. Zomaar! Leuk he hoe dat soort dingen werken? Ik deel graag met jullie hoe je hem tekent. Oh en ik heb het fragment Nuari22 gedoopt als een soort koosnaampje voor Zenuari 2022. 

Het is een heel veelzijdig fragment, je kunt spelen met extra lijnen die je toevoegt of welke vakjes je zwart inkleurt bijvoorbeeld. In de tekening hieronder tekende ik per ongeluk de eerste diagonale lijn vanuit de hoek, zoals je weet zijn er geen fouten in Zentangle dus ik voerde de vergissing consequent door. De tweede diagonale lijn in het vakje deed ik wel volgens de step-out. Best een leuke variant vind ik. 

Ik ben ontzettend benieuwd naar jouw varianten. Ga je er mee aan de slag? Stuur me dan een foto van jouw tekening per mail of tag me op Social Media.

Jaren geleden, toen ik in de twintig was en net getrouwd, gingen mijn man en ik graag op vakantie naar de Griekse eilanden. Naast het heerlijke zonnetje genoot ik altijd intens van de kleurenpracht op deze eilanden. Voornamelijk blauw, de combinatie van witte huisjes met felblauwe daken... Prachtig! 
Maar wist je dat er in Griekenland ook heel veel patronen te vinden zijn? In het wild, maar ook zeker in de (oude) kunstobjecten van Griekenland. Geïnspireerd door deze patronen verzon ik een workshop waarin ik drie nieuwe tangles introduceerde. Het heeft even geduurd maar jij kunt deze tangles nu ook proberen! 

Als eerste de tangle Kalux. Deze kreeg zijn naam van Marjan: Het Griekse woord voor kelk is Kalux, dus deze naam lijkt wel te passen bij deze tangle. Zoals je kunt zien zijn het kleine kelkjes aan elkaar verbonden door S-lijnen. 

De tweede tangle is geïnspireerd door de zee. En natuurlijk kon een spiraal niet ontbreken, deze komen vaak terug in Griekse kunstvormen. Het idee voor de naam van deze tangle komt van Yvonne die voorstelde om de tangle Santorini te noemen. Ik ben daar een beetje mee gaan spelen en kwam op Antori uit. 

De laatste nieuwe tangle is de tangle Pizzarno. Deze werd verzonnen door Rini: de tangle deed mij aan pizzapunten denken en haar aan Art Nouveau, mix je deze dingen een beetje en dan krijg je Pizzarno. 

En? Ben je al in Griekse sferen? Ga je ze proberen? Ik ben benieuwd! Tag me vooral even op Social media zodat ik jouw resultaat kan bewonderen. Leuk! 

Waarschijnlijk is dit de reden die het makkelijkst te ontkrachten is van allemaal. Het klopt dat je voor veel hobby's (niet alleen creatieve hobby's) in het begin veel materiaal moet aanschaffen voordat je echt aan de slag kunt. Wil je gaan aquarelleren dan heb je aan een kleurtje aquarelverf meestal niet genoeg. Echter de basis van Zentangle is zo simpel dat je wellicht al wel met materialen die je in huis hebt aan de slag kunt.

De meeste van de Zentangle tekeningen die ik maak zijn erg trouw aan de basis van Zentangle. Dat betekent zwarte inkt en een beetje potloodschaduw. Meer niet. De materialen die ik dus het meest gebruik zijn: papieren Zentangle tiles, Pigma Micron 01 pen in de kleur zwart, een grijs potlood en een tortillion (of een doezelaar). That's it! De tiles zijn klein, ongeveer 9x9cm, dus deze verzameling spullen die ik nodig heb past in een klein katoenen zakje. En dat zakje past bijvoorbeeld weer makkelijk in mijn handtas zodat deze hobby ook nog eens heel makkelijk onderweg gedaan kan worden. 

Nu zul je mij niet horen beweren dat dat dan ook de enige materialen zijn die ik gebruik, alleen is het wel zo dat ik dit het meest gebruik. En dat dit dus feitelijk het enige is dat je nodig hebt. Valt mee he?! 

(Je zou de basismaterialen nog wat kunnen aanpassen, je hoeft natuurlijk niet de originele tiles, pennen, etc te gebruiken. Maar dat is weer voer voor een heel ander blogbericht.) 

Wat is jouw favoriete materiaal voor het maken van een Zentangle tekening? 

Ken je Carla Sonheim? Al heel wat jaren geleden kocht ik eens een boek van haar (echt een aanrader!) en volgde ik haar op Social Media en haar blog. Ergens kwam ik toen de Tombow Bunnies van Carla tegen. Kort gezegd kwam dat neer op met snelle lijnen een konijntje tekenen met een zwarte Tombow marker en dan deze lijnen nat maken met een penseel. Omdat de Tombow marker niet watervast is lopen deze lijnen uit. De zwarte marker heeft dan een roze/blauwige gloed. Zo'n gaaf effect! 

Toen ik pasgeleden mijn zwarte Tombow marker tegenkwam dacht ik 'wat met konijntjes kan, kan ook met strings'! En dus pakte ik een stapeltjes tiles en ging ik aan de slag. Het is heel simpel; je tekent een string normaal gesproken met potlood maar nu dus met je zwarte stift. Daarna maak je de string nat. Ik doe dit een klein beetje met beleid zodat niet mijn hele tile gekleurd wordt. 

(Elke niet-watervaste stift kun je hiervoor gebruiken. De resultaten kunnen bij elk merk net een beetje anders zijn.)

Als je tevreden bent dan is het belangrijk dat je goed de tijd neemt om je tile te laten drogen. Meestal wacht ik een nachtje. Daarna kun je gaan tangelen zoals je gewend bent. De Tombow kleurvlakken zijn licht genoeg om ook nog goed te kunnen schaduwen en donker genoeg om wat highlights met een wit potloodje aan te brengen. 

Verrassende resultaten hè?! Ik hou er wel van, past wat mij betreft heel goed bij Zentangle. Go with the flow en laat je gedachten over het eindresultaat los. 

Ga jij het ook proberen? Post je tekening dan op Social Media en vergeet mij niet te taggen. Ik kijk uit naar jouw werk! 

Toen Rick Roberts en Maria Thomas de Zentangle methode gingen uitwerken besloten ze de meest gehoorde redenen om maar niet te hoeven creëren onderuit te halen. Maria hoorde deze redenen al jaren wanneer ze met haar kunst (nog geen Zentangle) op kunstbeurzen stond. 'Oh wat prachtig, ik wou dat ik dat kon!' om meteen gevolgd te worden door 'maar...' 
De maren konden worden teruggebracht naar tien redenen. Voor al deze redenen is in Zentangle dus een oplossing bedacht. In een serie van tien blogberichten wil ik deze allemaal onder de aandacht brengen.
Vandaag deel 2: Te duur.

Rick en Maria beschrijven in hun boek ' Het Zentangle boek' dat zij voor hun benodigdheden altijd de beste kwaliteit willen aanschaffen. "Kwaliteitsproducten verbeteren je doelgerichtheid, maar ook de uitvoering van je werk." schrijft Rick. Om die reden hebben zij voor hun Zentangle materialen de materialen gekozen die wat hen betreft het beste passen bij hun methode. Katoenvezel papier van Fabriano in combinatie met de Pigma Micron pennen. De vezels in het papier zorgen ervoor dat de pen, met mooie diepzwarte inkt, niet te snel over het papier glijdt. 

Maar... Heb je die materialen nou echt nodig om Zentangle tekenen te kúnnen beoefenen? Natuurlijk niet! Als je zoals Rick en Maria de filosofie aanhangt dat je de beste materialen gebruikt natuurlijk wel, maar anders toch echt niet. 
Maria zei ook al eens dat je de beste materialen gebruikt die je je kunt veroorloven, als dat een stok in het zand is is dat ook ok.  

Dus om dan terug te komen op 'smoesje 2' een creatieve hobby is te duur; deze hobby is zo duur als je hem zelf wilt maken. De basisbenodigdheden zijn een pen, een potlood, papier en het liefst iets wat als een doezelaar kan dienen maar dat kan ook je vinger zijn (die is gratis!). 

Overigens heb ik het nog niet eens gehad over wat het je kan opleveren. Dan bedoel ik de rust en ontspanning die het je brengt. Het gevoel dat je echt even helemaal kunt uitchecken van de dagelijkse beslommeringen. Deze 'opbrengsten' zijn wat mij betreft niet in geld uit te drukken maar zijn wel degelijk heel waardevol. Je zou dus een kosten-batenanalyse voor jezelf kunnen maken; zijn de opbrengsten hoger dan de kosten? Voor mij absoluut! 

Volgende keer; 'ik heb teveel materiaal nodig...' Dan duiken we nog eens wat dieper in de Zentangle materialen. ​

Wees gerust! Deze blog gaat nog steeds over Zentangle tekenen hoor. De titel doet wellicht anders vermoeden maar ik wil het eens met je hebben over een enkel woordje; het woord experiment. 

Het woord experiment is namelijk in de context van Zentangle een heel krachtig woord, als je het mij vraagt tenminste. Vorige keer haalde ik in mijn blogbericht al aan dat onze innerlijke criticus zich vaak bemoeit met onze tekeningen. Of in ieder geval probeert deze dat toch. De innerlijke criticus wil ons behoeden voor gevaar. In het geval van tangelen is dat het gevaar van mislukte tekeningen. 

Je kent het vast wel, je begint aan een tekening en hebt toch al een idee over wat je wilt doen. Stiekem heb je dan in je hoofd de uitkomst ook al gezien. De realiteit is echter niet altijd datgene wat je in je hoofd al voor je zag. Niet per definitie slechter trouwens, maar doordat we al een beeld hadden denken we dat dan wel. (Of eigenlijk is dat dan de innerlijke criticus die dat denkt.) 

Je innerlijke criticus is niet iemand die je wilt verbannen, hij of zij is je namelijk ook vaak genoeg ten dienste geweest. Het helpt echter om de innerlijke criticus beter te willen begrijpen. Als je er vanuit gaat dat de innerlijke criticus je wil beschermen tegen gevaar dan kun je de situatie van te voren al gevaarloos maken. Hoe je dat in dit geval doet? Je doet een experiment! HA!

Een van de definities van het woord experiment is proef om iets uit te proberen. Tadaa! De kracht van woorden! Als je je voorneemt voordat je gaat tangelen om te gaan experimenteren, een experiment te doen, dan mag je dus fouten maken! Je gaat iets uit proberen; je weet niet of het lukt maar je wilt het proberen. Je calculeert het risico om te 'mislukken' bij voorbaat in. Op deze manier weet je innerlijke criticus dat hij zich even gedeisd mag houden. Je bent je namelijk bewust van 'het risico' en neemt het bewust toch. 
Wat overblijft is een heerlijk moment voor jezelf waarin je lekker mag spelen op papier, ongehinderd door moeten. "Proberen is leren" zei knuffelhond Samson (van Gert) vroeger al op televisie. Wij voegen er nu 'proberen is leuk!' aan toe. 

Wat was jouw laatste Zentangle experiment?

Toen Rick Roberts en Maria Thomas de Zentangle methode gingen uitwerken besloten ze de meest gehoorde redenen om maar niet te hoeven creëren onderuit te halen. Maria hoorde deze redenen al jaren wanneer ze met haar kunst (nog geen Zentangle) op kunstbeurzen stond. 'Oh wat prachtig, ik wou dat ik dat kon!' om meteen gevolgd te worden door 'maar...' 
De maren konden worden teruggebracht naar tien redenen. Voor al deze redenen is in Zentangle dus een oplossing bedacht. In een serie van tien blogberichten wil ik deze allemaal onder de aandacht brengen. 
​Vandaag deel 1: Geen tijd. 

Als kind zijn we allemaal kunstenaar. Vraag aan een klas vol kleuters wie er kan tekenen en ze steken allemaal hun hand op. Natuurlijk kunnen ze tekenen! 
Zou je deze vraag stellen in een groep 8 gaan er al beduidend minder handen de lucht in. En tja, aan een groep volwassen deze vraag stellen levert vaak helemaal geen handen op. Maar waarom niet?! Hoe komt het nou dat volwassen denken dat ze niet kunnen tekenen? Ik noem het 'smoesjes'; redenen om niet te hoeven creëren. 

Als volwassenen hebben we inmiddels, in tegenstelling tot kleuters, een (sterke) innerlijke criticus ontwikkeld. Deze innerlijke criticus is er op gericht op ons te behoeden voor gevaar. De criticus maakt echter geen verschil tussen direct gevaar, zoals van een klif afrijden, en gevaar voor afgang op een spreekwoordelijke manier. Omdat de criticus je dus wil behoeden voor een afgang vertelt hij je dat je beter niet kunt tekenen. Stel je voor dat andere mensen je tekening niet mooi vinden. Zo gaan we langzaam maar zeker geloven dat we niet kunnen tekenen. Echter zijn we ons niet bewust van de echte reden: de innerlijke criticus. In plaats daarvan brengen we een heleboel andere redenen ter berde. Zoals het veel gehoorde 'ik heb geen tijd om creatief te zijn'. De wens is er echter wel.

Nu zijn er verschillende levels in creatief zijn, als je het mij vraagt tenminste. Je hebt 'ik moet en zal mijn eigen bruidsjurk maken' creatief en je hebt 'ik zoek een leuke, ontspannende hobby' creatief. Die eerste is tijdrovend, dat kan ik je verzekeren! De tweede kost je precies net zoveel tijd als jij zou willen. En daar komt die innerlijke criticus weer om de hoek kijken.

Laten we het voorbeeld van een Zentangle tekening nemen. Een 'tile' (het papier waar je op werkt) is 8,9x8,9 cm groot. Of beter gezegd; klein. Op dat papier teken je ook nog een kader dus de ruimte waarin je tekent is ongeveer 7x7cm gok ik. Wat is nou 7x7cm?? Zelfs als je, net als ik, je helemaal verliest in de details ben je niet langer dan anderhalf uur á twee uur met een tekening bezig. Dat is ongeveer net zo lang als 'four weddings and a funeral' voor de tiende keer op Netflix kijken. Snap je mijn punt? Je innerlijke criticus zal je echter vertellen dat de film de veiligere keuze is.
​Deze twee uur hoef je niet eens in een keer er aan te besteden. Ik werk soms verdeeld over meerdere dagen aan een tekening. Ik heb twee kinderen onder de vier jaar en geen kinderopvang, ik sprokkel elk vrij kwartiertje. Mijn tanglespullen liggen altijd voor het grijpen. 
​Dat kwartiertje tangelen is instant zen! 

Tijd dus. We kunnen het niet maken, wel kunnen we het handig indelen. We kunnen keuzes maken die goed zijn voor ons. Instant zen en hernieuwde energie i.p.v. uitgeblust op de bank hangen. (Alhoewel ik dat ook heus wel eens doe. 😉)
Geen tijd hebben is geen goede reden, je hebt namelijk maar weinig tijd nodig met zo'n klein papiertje. En vind je 8,9x8,9 cm nog te groot? Dan stap je over op een Bijou tile van 5x5 cm. 

Je ziet Rick en Maria hebben overal over nagedacht! 'Geen tijd' is getackeld. Volgende keer bekijken we 'ik heb geen geld voor een hobby...' 

Je hoort het vast weleens voorbij komen in de Zentangle wereld 'niet je werk vergelijken met dat van anderen'. Waarom is dat? En wat is een beter alternatief? In deze blog vertel ik het je allemaal. 

Vergelijken; het lijkt zoiets onschuldigs. Je doet mee aan een workshop, waarbij je automatisch al het werk van de andere deelnemers bekijkt. 'Oh die heeft wel hele mooie Printemps gemaakt' (terwijl je beteuterd naar je eigen tile gluurt) of 'Jeetje wat jij met Bales gedaan hebt vind ik mooier dan de versie van mij.' Herkenbaar? Vast wel. Ik heb het allemaal regelmatig voorbij zien komen tijdens de workshops. Het lijkt bijna automatisch te gebeuren, je ziet iets moois bij de ander en had gewild dat jij het op die manier had gedaan. 
Niks mis mee. Of toch wel? 

In mijn beleving is er een groot verschil tussen het bewonderen van iemand anders werk en daarvan leren en vergelijken. Het risico van vergelijken is dat je niet meer ziet wat de kwaliteiten van jouw eigen werk zijn. Je ziet alleen maar al het prachtigs in de tekening van de ander en jouw tekening, waar je zojuist nog heel blij mee was, is ineens niet zo mooi meer... 
Jouw Printemps zijn tenslotte echt niet zo mooi gelijkmatig. Of, ook een veelgehoorde, jij hebt ècht niet zo'n vaste hand. 

Terwijl ik dit schrijf word ik er al een beetje verdrietig van... En daar schuilt het grote gevaar! Je haalt je eigen werk naar beneden. Je ziet alleen nog wat er niet aan klopt. Bij Zentangle draait het uiteraard vooral om het proces maar het proces wordt hierdoor ook ineens als minder prettig ervaren. Wanneer dit je vaak overkomt heb je kans dat je de handdoek in de ring gooit, of in dit geval de tile, en niet meer gaat tangelen. En dat is natuurlijk niet de bedoeling! 
(Overigens geldt dit niet alleen voor beginnende tangelaars. Ook gevorderde tangelaars kunnen geïntimideerd raken door het mooie werk van een ander. Er is altijd wel iemand beter in je eigen ogen. Daarover later meer.) 

Wat dan wel? 
Probeer je zelf te trainen in bewonderen en waarderen met een open blik. Je hoeft uiteraard niet te stoppen met het kijken naar andermans werk, dat zou lastig zijn. Echter zou je naar je eigen werk met dezelfde blik mogen kijken als naar het werk van anderen. Hou de volgende punten in je achterhoofd.

• Kijk naar wat je mooi vindt en waarom. PUNT. Je traint jezelf dus echt om op dit punt te stoppen. Niet 'ik wou dat ik...' er achter aan denken dus. 
• Plaats het in perspectief; je weet niet hoeveel ervaring de ander heeft. Het is logisch dat iemand die al tien jaar lang dagelijks tangelt en vastere hand heeft dan iemand die net begonnen is. Oefening baart kunst! 

Geniet van het proces, ieder lijntje dat je op papier zet. Wees trots op je eigen werk! En als je dan toch wilt vergelijken, vergelijk dan je eigen werk van een tijdje terug eens met het werk dat je tegenwoordig maakt. Je ziet ongetwijfeld vooruitgang. 

Zin in een nieuwe uitdaging? Mijn lieve collega Katrina Thiebaut uit Indiana, Verenigde Staten heeft een leuk project bedacht.

Katrina staat in de Zentangle wereld vooral bekend om haar ZenKin®, grappige tekeningetjes van poppetjes met getangelde haren. Elk poppetje krijgt een eigen naam en geboortedatum. Katrina heeft zelf in alle jaren al een flinke familie ZenKin bij elkaar getekend. En nu is ze op zoeken naar de neven en nichten ZenKin die in het buitenland wonen. Help je haar mee?

Katrina bedacht dat het heel leuk zou zijn om een muur te behangen met ZenKin van over de hele wereld, dus trok ze de stoute schoenen aan en gooide ze haar verzoek online. 
Maar niet alleen dat; ze maakte namelijk ook nog eens een filmpje waarin ze het hele project uitlegt en waarin ze je leert hoe je een neefje of nichtje ZenKin tekent. 

Lang geleden, in mijn tienerjaren, tekende ik graag stripfiguren. Mijn voorkeur hadden dieren en personen. Tijdens mijn opleiding tot Kunstzinnig Coach tekende ik graag simpele gezichtjes als opwarmertje voordat ik me op het schilderwerk stortte. (Zie hierboven.) Je snapt dus dat het verzoek van Katrina een snaar raakte bij me. Ik doe er dus graag aan mee. Naast het nichtje dat ik voor Katrina tekende maakte ik er nog twee die bij mij blijven wonen. 

Wil je ook meedoen?? Dan weet ik zeker dat je Katrina daar heel gelukkig mee zult maken. Het filmpje met alle uitleg vind je hier. 
Katrina beantwoordt in dit blogbericht nog een aantal vragen die je wellicht kunt hebben over het project. 
Oh en wil je iets meer weten over Katrina? Lees dan dit blogje op de website van Zentangle. 

Veel tekenplezier!