Al sinds de begindagen van mijn Zentangle-jaren ben ik gek op monotangles. Maar waarom? Ik besloot het eens te onderzoeken. Lees je mee?

Een voordeel van het maken van monotangles is dat het niet zoveel moeite kost. Rick en Maria hebben bij het ontwikkelen van de Zentangle methode al zoveel mogelijk geprobeerd om het tangelen zo laagdrempelig mogelijk te maken, maar een monotangle is laagdrempelig 2.0. Je hoeft slechts een tangle te kiezen en je vervolgens daar helemaal op te storten.

Je bent meestal niet zo lang bezig met het maken van een monotangle. Dit is een dikke pré als je net als ik twee kleine kindjes hebt, of wanneer je een drukke baan hebt. Tijd is een schaars goed geworden in deze tijd en tijd om te ontspannen is soms een echte uitdaging. Doordat een monotangle steeds een herhaling van dezelfde lijnen is is het ontspannend, niet moeilijk en niet tijdrovend doordat je niet hoeft na te denken over volgende stappen. 

In het kader van kostbare tijd; een monotangle doet het ook hartstikke goed op een Bijou tile. Een Bijou tile is 5x5 centimeter wat hem ongeveer zo groot maakt als een kwart van een origineel formaat tile. Dus ook een kwart van de tijd! (In theorie dan... In de praktijk probeer ik toch wel veel details te proppen op zo'n Bijoutje.)

Ik heb de twee, voor mij, belangrijkste redenen tot het laatst bewaard. Op de tweede plaats: Monotangles pushen je om buiten je comfortzone te gaan. Yes! Dit is voor mij echt een goede reden om monotangles te maken. Om de tekening namelijk een beetje interessant om naar te kijken te maken zal ik toch een beetje moeten spelen met de tangle. Proberen of ik wat variaties kan verzinnen. Ok, ik geef toe: soms doe ik dat ook helemaal niet. Soms teken ik gewoon met mijn verstand op nul de tangle zoals ik hem ken. Maar het allerliefst probeer ik toch bij een monotangle iets nieuws te proberen. En je weet het: 'Outside your comfortzone is where the Magic happens.' 

Tenslotte de meest belangrijke reden waarom ik zo van monotangles hou. *tromgeroffel...* 
Het is zo mindful! Meditatief zelfs. Wat ik al schreef is dat een monotangle een herhaling van dezelfde lijnen is en dat het weinig denkwerk of onderzoek naar welke tangle hier nu toch weer bij past vraagt. Juist deze dingen zorgen ervoor dat je je compleet op het tekenen kunt storten. Je volle aandacht bij elke lijn die je op papier zet. Elke lijn is hetzelfde dus je kunt in een soort rustige focus komen die vergelijkbaar is met meditatie. 
In mediteren ben ik niet zo goed, daar word ik wiebelig van en dat is nou net niet de bedoeling van een meditatie. ;-) Van tangelen, vooral van monotangles, word ik heerlijk ontspannen. 

Ik denk dat ik maar snel mijn tanglespullen ga pakken! En jij? Ik daag je uit om ook een monotangle te maken. Plaats hem op Social media met #monotanglemaandag en/of tag me in je bericht. Leuk! 

Sinds enige tijd deel ik eens per twee weken een Focustangle op Social Media. Ik daag je als het ware uit om deze tangle in die twee weken in je eigen werk te gebruiken. 
Zelf hou ik enorm van het spelen met tangles, kijken wat ik er mee kan... Net een lijntje anders hier, of een andere richting op. Er zijn genoeg opties met elke tangle! 

Soms geef ik ook nog een extra uitdaging erbij. Gebruik eens twee kleuren pennen bijvoorbeeld. Of combineer deze tangle met andere organische tangles. Maar waar het me vooral om gaat is jou aan het spelen te krijgen. Ik wil je, voorzichtig, uit je comfortzone duwen... Want: als je altijd doet wat je deed krijg je ook wat je altijd kreeg. En we houden er allemaal wel van om ons te blijven ontwikkelen. Toch? 

Ontwikkelen klinkt natuurlijk heel zwaar, 'het is maar Zentangle' hoor ik je denken. En dat is ook zo. Maar kijk maar eens terug naar wat oudere tekeningen van jezelf, je zult zien dat je toch echt een ontwikkeling hebt doorgemaakt in het tekenen en dat komt mede doordat je zo nu en dan eens iets nieuws probeert. De Focustangle is een keer in de twee weken zodat het geen 'moetje' of 'klusje' hoeft te worden. Je kunt rustig de tijd nemen. 

In dit bericht zie je allemaal tekeningen van eerdere Focustangles. De namen van de tangles staan in het onderschrift. Gelukkig zijn er heeeel veel verschillende tangles en heb ik nog genoeg ideeën voor Focustangles voor de komende paar jaar. 

Maar waarom dan nu dit bericht vraag je je misschien af? Nou, dat zit zo. Ik heb bedacht dat ik een keer in de vier weken een Focustangle workshop wil geven. Mocht je het wat lastig vinden om zelf te gaan spelen en uit je comfortzone te stappen dan kan ik je helpen. Leuk he?! Samen spelen is nog altijd zoveel leuker dan alleen. 

Meer informatie en hoe je je kunt aanmelden vind je hier: https://www.vrijexpressief.nl/focustangle-workshop.html
(En mocht je er live niet bij kunnen zijn dan kun je achteraf de opname kopen en bekijken wanneer het jou uitkomt.)

Schuif je ook eens een keertje aan? De eerste workshop is op 12 mei. Je bent van harte welkom! 

Hoera voor mij! Ik ben vandaag jarig en mag 38 kaarsjes uitblazen! Zoals de titel van dit bericht al doet vermoeden wil ik je graag trakteren. Het is een gezonde traktatie waar je niet dik van wordt, hooguit is het een beetje verslavend maar aangezien je hier al bent ben je waarschijnlijk al een beetje verslaafd aan Zentangle. 

Onderaan dit bericht vind je de traktatie; het is een mini e-book met string ideeën voor Zendala's. Daarnaast wil ik je graag uitnodigen om je Zendala te showen tijdens een speciale editie van Zentangle Zondag op 4 september. Deze heb ik voor het gemak maar even Zendala Zondag gedoopt. Je vindt de Zendala Zondag op Facebook. 

Veel plezier met het tekenen van Zendala's en ik hoop je creatie te mogen bewonderen op 4 september!

Afgelopen januari zat ik aan mijn tekentafel, in alle rust, mijn Zenuari workshop voor te bereiden. Het leek me zo leuk om een tekening te maken met een nieuwe tangle erin. Een tangle is het niet geworden, maar het werd wel een heel veelzijdig fragment.

Hierboven zie je de tekening die we tijdens de les gemaakt hebben. We gebruikten de tangle Verve als een soort string en vulden de vakjes die we zo creërden op met nog meer Verve, Nayu en Cubine. Oh en het nieuwe fragment natuurlijk. 

In aanloop naar de les bladerde ik door heel veel reistijdschriften, inspirerende boeken (over architectuur bijvoorbeeld) en ik bekeek mijn oude tekeningen. Helaas kwam er niet de vonk waar ik op gehoopt had... Dus ik zat een beetje voor me uit te staren aan die tekentafel van me en begon doelloos wat lijntjes in een hokje achterop mijn tile te tekenen. Doedelen zogezegd... Lijntje hier, lijntje daar... En toen ineens stond dit fragment er. Zomaar! Leuk he hoe dat soort dingen werken? Ik deel graag met jullie hoe je hem tekent. Oh en ik heb het fragment Nuari22 gedoopt als een soort koosnaampje voor Zenuari 2022. 

Het is een heel veelzijdig fragment, je kunt spelen met extra lijnen die je toevoegt of welke vakjes je zwart inkleurt bijvoorbeeld. In de tekening hieronder tekende ik per ongeluk de eerste diagonale lijn vanuit de hoek, zoals je weet zijn er geen fouten in Zentangle dus ik voerde de vergissing consequent door. De tweede diagonale lijn in het vakje deed ik wel volgens de step-out. Best een leuke variant vind ik. 

Ik ben ontzettend benieuwd naar jouw varianten. Ga je er mee aan de slag? Stuur me dan een foto van jouw tekening per mail of tag me op Social Media.

Jaren geleden, toen ik in de twintig was en net getrouwd, gingen mijn man en ik graag op vakantie naar de Griekse eilanden. Naast het heerlijke zonnetje genoot ik altijd intens van de kleurenpracht op deze eilanden. Voornamelijk blauw, de combinatie van witte huisjes met felblauwe daken... Prachtig! 
Maar wist je dat er in Griekenland ook heel veel patronen te vinden zijn? In het wild, maar ook zeker in de (oude) kunstobjecten van Griekenland. Geïnspireerd door deze patronen verzon ik een workshop waarin ik drie nieuwe tangles introduceerde. Het heeft even geduurd maar jij kunt deze tangles nu ook proberen! 

Als eerste de tangle Kalux. Deze kreeg zijn naam van Marjan: Het Griekse woord voor kelk is Kalux, dus deze naam lijkt wel te passen bij deze tangle. Zoals je kunt zien zijn het kleine kelkjes aan elkaar verbonden door S-lijnen. 

De tweede tangle is geïnspireerd door de zee. En natuurlijk kon een spiraal niet ontbreken, deze komen vaak terug in Griekse kunstvormen. Het idee voor de naam van deze tangle komt van Yvonne die voorstelde om de tangle Santorini te noemen. Ik ben daar een beetje mee gaan spelen en kwam op Antori uit. 

De laatste nieuwe tangle is de tangle Pizzarno. Deze werd verzonnen door Rini: de tangle deed mij aan pizzapunten denken en haar aan Art Nouveau, mix je deze dingen een beetje en dan krijg je Pizzarno. 

En? Ben je al in Griekse sferen? Ga je ze proberen? Ik ben benieuwd! Tag me vooral even op Social media zodat ik jouw resultaat kan bewonderen. Leuk! 

Waarschijnlijk is dit de reden die het makkelijkst te ontkrachten is van allemaal. Het klopt dat je voor veel hobby's (niet alleen creatieve hobby's) in het begin veel materiaal moet aanschaffen voordat je echt aan de slag kunt. Wil je gaan aquarelleren dan heb je aan een kleurtje aquarelverf meestal niet genoeg. Echter de basis van Zentangle is zo simpel dat je wellicht al wel met materialen die je in huis hebt aan de slag kunt.

De meeste van de Zentangle tekeningen die ik maak zijn erg trouw aan de basis van Zentangle. Dat betekent zwarte inkt en een beetje potloodschaduw. Meer niet. De materialen die ik dus het meest gebruik zijn: papieren Zentangle tiles, Pigma Micron 01 pen in de kleur zwart, een grijs potlood en een tortillion (of een doezelaar). That's it! De tiles zijn klein, ongeveer 9x9cm, dus deze verzameling spullen die ik nodig heb past in een klein katoenen zakje. En dat zakje past bijvoorbeeld weer makkelijk in mijn handtas zodat deze hobby ook nog eens heel makkelijk onderweg gedaan kan worden. 

Nu zul je mij niet horen beweren dat dat dan ook de enige materialen zijn die ik gebruik, alleen is het wel zo dat ik dit het meest gebruik. En dat dit dus feitelijk het enige is dat je nodig hebt. Valt mee he?! 

(Je zou de basismaterialen nog wat kunnen aanpassen, je hoeft natuurlijk niet de originele tiles, pennen, etc te gebruiken. Maar dat is weer voer voor een heel ander blogbericht.) 

Wat is jouw favoriete materiaal voor het maken van een Zentangle tekening? 

Ken je Carla Sonheim? Al heel wat jaren geleden kocht ik eens een boek van haar (echt een aanrader!) en volgde ik haar op Social Media en haar blog. Ergens kwam ik toen de Tombow Bunnies van Carla tegen. Kort gezegd kwam dat neer op met snelle lijnen een konijntje tekenen met een zwarte Tombow marker en dan deze lijnen nat maken met een penseel. Omdat de Tombow marker niet watervast is lopen deze lijnen uit. De zwarte marker heeft dan een roze/blauwige gloed. Zo'n gaaf effect! 

Toen ik pasgeleden mijn zwarte Tombow marker tegenkwam dacht ik 'wat met konijntjes kan, kan ook met strings'! En dus pakte ik een stapeltjes tiles en ging ik aan de slag. Het is heel simpel; je tekent een string normaal gesproken met potlood maar nu dus met je zwarte stift. Daarna maak je de string nat. Ik doe dit een klein beetje met beleid zodat niet mijn hele tile gekleurd wordt. 

(Elke niet-watervaste stift kun je hiervoor gebruiken. De resultaten kunnen bij elk merk net een beetje anders zijn.)

Als je tevreden bent dan is het belangrijk dat je goed de tijd neemt om je tile te laten drogen. Meestal wacht ik een nachtje. Daarna kun je gaan tangelen zoals je gewend bent. De Tombow kleurvlakken zijn licht genoeg om ook nog goed te kunnen schaduwen en donker genoeg om wat highlights met een wit potloodje aan te brengen. 

Verrassende resultaten hè?! Ik hou er wel van, past wat mij betreft heel goed bij Zentangle. Go with the flow en laat je gedachten over het eindresultaat los. 

Ga jij het ook proberen? Post je tekening dan op Social Media en vergeet mij niet te taggen. Ik kijk uit naar jouw werk! 

Toen Rick Roberts en Maria Thomas de Zentangle methode gingen uitwerken besloten ze de meest gehoorde redenen om maar niet te hoeven creëren onderuit te halen. Maria hoorde deze redenen al jaren wanneer ze met haar kunst (nog geen Zentangle) op kunstbeurzen stond. 'Oh wat prachtig, ik wou dat ik dat kon!' om meteen gevolgd te worden door 'maar...' 
De maren konden worden teruggebracht naar tien redenen. Voor al deze redenen is in Zentangle dus een oplossing bedacht. In een serie van tien blogberichten wil ik deze allemaal onder de aandacht brengen.
Vandaag deel 2: Te duur.

Rick en Maria beschrijven in hun boek ' Het Zentangle boek' dat zij voor hun benodigdheden altijd de beste kwaliteit willen aanschaffen. "Kwaliteitsproducten verbeteren je doelgerichtheid, maar ook de uitvoering van je werk." schrijft Rick. Om die reden hebben zij voor hun Zentangle materialen de materialen gekozen die wat hen betreft het beste passen bij hun methode. Katoenvezel papier van Fabriano in combinatie met de Pigma Micron pennen. De vezels in het papier zorgen ervoor dat de pen, met mooie diepzwarte inkt, niet te snel over het papier glijdt. 

Maar... Heb je die materialen nou echt nodig om Zentangle tekenen te kúnnen beoefenen? Natuurlijk niet! Als je zoals Rick en Maria de filosofie aanhangt dat je de beste materialen gebruikt natuurlijk wel, maar anders toch echt niet. 
Maria zei ook al eens dat je de beste materialen gebruikt die je je kunt veroorloven, als dat een stok in het zand is is dat ook ok.  

Dus om dan terug te komen op 'smoesje 2' een creatieve hobby is te duur; deze hobby is zo duur als je hem zelf wilt maken. De basisbenodigdheden zijn een pen, een potlood, papier en het liefst iets wat als een doezelaar kan dienen maar dat kan ook je vinger zijn (die is gratis!). 

Overigens heb ik het nog niet eens gehad over wat het je kan opleveren. Dan bedoel ik de rust en ontspanning die het je brengt. Het gevoel dat je echt even helemaal kunt uitchecken van de dagelijkse beslommeringen. Deze 'opbrengsten' zijn wat mij betreft niet in geld uit te drukken maar zijn wel degelijk heel waardevol. Je zou dus een kosten-batenanalyse voor jezelf kunnen maken; zijn de opbrengsten hoger dan de kosten? Voor mij absoluut! 

Volgende keer; 'ik heb teveel materiaal nodig...' Dan duiken we nog eens wat dieper in de Zentangle materialen. ​

Wees gerust! Deze blog gaat nog steeds over Zentangle tekenen hoor. De titel doet wellicht anders vermoeden maar ik wil het eens met je hebben over een enkel woordje; het woord experiment. 

Het woord experiment is namelijk in de context van Zentangle een heel krachtig woord, als je het mij vraagt tenminste. Vorige keer haalde ik in mijn blogbericht al aan dat onze innerlijke criticus zich vaak bemoeit met onze tekeningen. Of in ieder geval probeert deze dat toch. De innerlijke criticus wil ons behoeden voor gevaar. In het geval van tangelen is dat het gevaar van mislukte tekeningen. 

Je kent het vast wel, je begint aan een tekening en hebt toch al een idee over wat je wilt doen. Stiekem heb je dan in je hoofd de uitkomst ook al gezien. De realiteit is echter niet altijd datgene wat je in je hoofd al voor je zag. Niet per definitie slechter trouwens, maar doordat we al een beeld hadden denken we dat dan wel. (Of eigenlijk is dat dan de innerlijke criticus die dat denkt.) 

Je innerlijke criticus is niet iemand die je wilt verbannen, hij of zij is je namelijk ook vaak genoeg ten dienste geweest. Het helpt echter om de innerlijke criticus beter te willen begrijpen. Als je er vanuit gaat dat de innerlijke criticus je wil beschermen tegen gevaar dan kun je de situatie van te voren al gevaarloos maken. Hoe je dat in dit geval doet? Je doet een experiment! HA!

Een van de definities van het woord experiment is proef om iets uit te proberen. Tadaa! De kracht van woorden! Als je je voorneemt voordat je gaat tangelen om te gaan experimenteren, een experiment te doen, dan mag je dus fouten maken! Je gaat iets uit proberen; je weet niet of het lukt maar je wilt het proberen. Je calculeert het risico om te 'mislukken' bij voorbaat in. Op deze manier weet je innerlijke criticus dat hij zich even gedeisd mag houden. Je bent je namelijk bewust van 'het risico' en neemt het bewust toch. 
Wat overblijft is een heerlijk moment voor jezelf waarin je lekker mag spelen op papier, ongehinderd door moeten. "Proberen is leren" zei knuffelhond Samson (van Gert) vroeger al op televisie. Wij voegen er nu 'proberen is leuk!' aan toe. 

Wat was jouw laatste Zentangle experiment?

Toen Rick Roberts en Maria Thomas de Zentangle methode gingen uitwerken besloten ze de meest gehoorde redenen om maar niet te hoeven creëren onderuit te halen. Maria hoorde deze redenen al jaren wanneer ze met haar kunst (nog geen Zentangle) op kunstbeurzen stond. 'Oh wat prachtig, ik wou dat ik dat kon!' om meteen gevolgd te worden door 'maar...' 
De maren konden worden teruggebracht naar tien redenen. Voor al deze redenen is in Zentangle dus een oplossing bedacht. In een serie van tien blogberichten wil ik deze allemaal onder de aandacht brengen. 
​Vandaag deel 1: Geen tijd. 

Als kind zijn we allemaal kunstenaar. Vraag aan een klas vol kleuters wie er kan tekenen en ze steken allemaal hun hand op. Natuurlijk kunnen ze tekenen! 
Zou je deze vraag stellen in een groep 8 gaan er al beduidend minder handen de lucht in. En tja, aan een groep volwassen deze vraag stellen levert vaak helemaal geen handen op. Maar waarom niet?! Hoe komt het nou dat volwassen denken dat ze niet kunnen tekenen? Ik noem het 'smoesjes'; redenen om niet te hoeven creëren. 

Als volwassenen hebben we inmiddels, in tegenstelling tot kleuters, een (sterke) innerlijke criticus ontwikkeld. Deze innerlijke criticus is er op gericht op ons te behoeden voor gevaar. De criticus maakt echter geen verschil tussen direct gevaar, zoals van een klif afrijden, en gevaar voor afgang op een spreekwoordelijke manier. Omdat de criticus je dus wil behoeden voor een afgang vertelt hij je dat je beter niet kunt tekenen. Stel je voor dat andere mensen je tekening niet mooi vinden. Zo gaan we langzaam maar zeker geloven dat we niet kunnen tekenen. Echter zijn we ons niet bewust van de echte reden: de innerlijke criticus. In plaats daarvan brengen we een heleboel andere redenen ter berde. Zoals het veel gehoorde 'ik heb geen tijd om creatief te zijn'. De wens is er echter wel.

Nu zijn er verschillende levels in creatief zijn, als je het mij vraagt tenminste. Je hebt 'ik moet en zal mijn eigen bruidsjurk maken' creatief en je hebt 'ik zoek een leuke, ontspannende hobby' creatief. Die eerste is tijdrovend, dat kan ik je verzekeren! De tweede kost je precies net zoveel tijd als jij zou willen. En daar komt die innerlijke criticus weer om de hoek kijken.

Laten we het voorbeeld van een Zentangle tekening nemen. Een 'tile' (het papier waar je op werkt) is 8,9x8,9 cm groot. Of beter gezegd; klein. Op dat papier teken je ook nog een kader dus de ruimte waarin je tekent is ongeveer 7x7cm gok ik. Wat is nou 7x7cm?? Zelfs als je, net als ik, je helemaal verliest in de details ben je niet langer dan anderhalf uur á twee uur met een tekening bezig. Dat is ongeveer net zo lang als 'four weddings and a funeral' voor de tiende keer op Netflix kijken. Snap je mijn punt? Je innerlijke criticus zal je echter vertellen dat de film de veiligere keuze is.
​Deze twee uur hoef je niet eens in een keer er aan te besteden. Ik werk soms verdeeld over meerdere dagen aan een tekening. Ik heb twee kinderen onder de vier jaar en geen kinderopvang, ik sprokkel elk vrij kwartiertje. Mijn tanglespullen liggen altijd voor het grijpen. 
​Dat kwartiertje tangelen is instant zen! 

Tijd dus. We kunnen het niet maken, wel kunnen we het handig indelen. We kunnen keuzes maken die goed zijn voor ons. Instant zen en hernieuwde energie i.p.v. uitgeblust op de bank hangen. (Alhoewel ik dat ook heus wel eens doe. 😉)
Geen tijd hebben is geen goede reden, je hebt namelijk maar weinig tijd nodig met zo'n klein papiertje. En vind je 8,9x8,9 cm nog te groot? Dan stap je over op een Bijou tile van 5x5 cm. 

Je ziet Rick en Maria hebben overal over nagedacht! 'Geen tijd' is getackeld. Volgende keer bekijken we 'ik heb geen geld voor een hobby...'